Zakaz dyskryminacji

Zasady te zawarte są w ustawie zakazującej dyskryminacji na rynku pracy i określają, że tylko kwalifikacje mogą stanowić, czy danej osobie może np być zaoferowane zatrudnienie lub awans.

O czym mówią przepisy?

Przepisy zakazują dyskryminacji i molestowania ze względu na:

• Rasę, kolor skóry lub pochodzenie etniczne
• Religię lub przekonania
• Orientację seksualną
• Pochodzenie narodowe lub społeczne
• Poglądy polityczne
• Wiek
• Niepełnosprawność

Zakaz dyskryminacji ze względu na płeć można znaleźć w przepisach o równym traktowania i równości wynagrodzeń dla mężczyzn i kobiet.

Czytaj więcej na temat równości i równego wynagrodzenia

Możesz złożyć skargę na nierówne traktowanie

Jeśli jako pracownik staniesz się ofiarą bezprawnej dyskryminacji, możesz złożyć skargę do Komisji ds Równego Traktowania (Ligebehandlingsnævnet). Złożenie skargi nic nie kosztuje, a można to zrobić za pośrednictwem strony internetowej komisji odwoławczej (Ankestyrelsen). Jeśli Komisja uzna zasadność Twojej skargi, masz prawo do odszkodowania.

Kliknij tutaj, jeśli chcesz wysłać skargę dotyczącą dyskryminacji (po duńsku)

Dyskryminacja bezpośrednia i pośrednia

Prawo zakazujące dyskryminacji w zakresie zatrudnienia, zarówno bezpośredniej jak i pośredniej. Dyskryminacja bezpośrednia jest np wówczas, gdy pracodawca nie zatrudnia lub zwalnia pracownika ponieważ on lub ona należy do szczególnej rasy, ze względu na kolor skóry, religię lub niepełnosprawność.

Dyskryminacja pośrednia jest np wówczas, gdy pracodawca stawia wymagania, które nie są odpowiednie dla danej pracy, i jeśli wymagania te uderzają w daną grupę. Jeśli na przykład wymóg językowy uderza w konkretną grupę, jak np osoby o innym pochodzeniu etnicznym niż duński, trzeba ocenić, czy wymóg ten jest racjonalny w odniesieniu do rodzaju pracy, czy też jest to przejaw dyskryminacji.